Laatst gebeurde het nog: de plaatsvervangende juryvoorzitter van de NBD Biblion Gouden Strop (de prijs voor de beste Nederlandse thriller) begon zijn jurybetoog met de opmerking dat hij eigenlijk nooit Nederlandse thrillers las. Vreemd genoeg leek deze man daar zelfs een beetje trots op te zijn. Hoe hij in de jury van deze prijs terecht is gekomen is mij een raadsel, maar op zich is het verschijnsel niet onbekend. Regelmatig hoor je mensen stellig beweren dat ze geen Nederlandse thrillers lezen. Nooit! Als je vervolgens een beetje doorvraagt blijken ze in het verleden een of twee teleurstellende ervaringen te hebben gehad die tot dit onverbiddelijke oordeel hebben geleid.

Nogal eens kiest men dan wél voor een Scandinavische thriller. Ik begrijp dat mensen met een drukke baan, gezin en andere bezigheden, keuzes moeten maken want die paar keer per jaar dat ze een boek ter hand nemen, moet het wel meteen raak zijn. De Scandinavische thriller is wat dat betreft een veilige keuze want je weet in grote lijnen wat je kunt verwachten: donkere nachten, sneeuw, huiveringwekkende moorden en een vleugje maatschappijkritiek.

Maar, net zoals de Amerikaanse, Franse, Engelse of Australische thriller, is de Nederlandse thriller veel gevarieerder dan dat. Nederlandse auteurs schrijven bijvoorbeeld actiethrillers, vrouwenthrillers, cosy crime, psychologische thrillers, politiethrillers, whodunits, erotische thrillers, historische thrillers, misdaadromans en vakantiethrillers. Het niveau van die boeken gaat van buitengewoon complex naar laagdrempelig en leesbevorderend en daardoor uitermate geschikt om mensen het plezier in lezen terug te geven.

Het voordeel: als die vakantie- of actiethriller jou niet ligt, kun je overstappen op een meeslepende misdaadroman of een ingewikkelde psychologische thriller. In ons kleine taalgebied hebben we een grote verscheidenheid aan thrillergenres. Dat is rijkdom en daar mogen (nee moeten) we trots op zijn.

Er is hoop, want door het accepteren van dit juryklusje had de plaatsvervangende juryvoorzitter van de Gouden Strop namelijk ontdekt dat er prachtige boeken tussen de inzendingen zaten. Hij leek er wat moeite mee te hebben om het toe te geven, maar deed dat uiteindelijk wel, waarvoor hulde!

Ingrid Oonincx, auteur, moordwijf en bestuurslid van de sectie Misdaadauteurs van de Auteursbond.