De ‘Finish your book week bubbel’
Op dit moment ben ik me een beetje aan het losweken uit de ‘Finish your book week bubbel’, een schrijfweek in Zuid-Limburg, die ik aanbied aan enthousiaste schrijvers die dat boek nu toch echt eens in handen willen hebben.
Het wordt nogal eens geroepen: ‘Nederland telt 1 miljoen mensen die een boek willen schrijven’. Dat cijfer vraagt enige nuance. Onder die 1 miljoen valt iedereen die zegt: ‘Mijn levensverhaal kan zo in een boek en dat wil ik nog eens op papier zetten’. Of: ‘Ik ga een boek schrijven, zodra…’ Zodra de kinderen naar de middelbare school gaan, zodra het minder druk wordt op mijn werk, zodra ik met pensioen ben. Het fatale woord ‘zodra’.
Die 1 miljoen is feitelijk uit de lucht gegrepen. Volgens andere, meer realistische statistieken zijn er 60.000 landgenoten die daadwerkelijk werk maken van het schrijven van hun boek, of dat nu een roman is, een levensverhaal of een kinderboek. Deze schrijvers hebben niet alleen dromen, maar zetten die dromen ook om in daden. Ze maken bijvoorbeeld een plan om elke week op een of twee vaste momenten te schrijven en bewaken die ‘eigen tijd’ met hun leven. Ze lezen zich in in de technieken van creatief schrijven en ontdekken dat dat een andere discipline is dan informatief of zakelijk schrijven. De kunst van het weglaten is een groot goed bij het schrijven van verhalen, die niet de ratio maar de verbeelding van de lezer moeten tarten.
Schrijvers die verder willen komen volgen cursussen of nemen deel aan een schrijfvakantie. Zo’n week is een mooie manier om je manuscript een stevige boost te geven. Samen met andere gelijkgestemden ligt de focus een week lang op jouw verhaal. Met als doel: de kwaliteit verbeteren, maar ook: perspectief krijgen om je boek uit te geven. Want die laatste stap vraagt net zoveel aandacht als het (her)schrijven van je boek zelf.
Het mooie is, in deze tijd kan iedereen zijn of haar boek in handen krijgen. Daar waar we vroeger volledig afhankelijk waren van de -toen al- zeer selectieve houding van gevestigde uitgeverijen, is er in de huidige digitale wereld voor elk soort boek een uitgeefroute.
En dan nu terug naar waar ik net vandaan kom: ‘Ons’ landhuis in Zuid-Limburg. Afgelopen week hebben elf schrijvers hun uitgeefroute onderzocht en hebben ze, door het volgen van uitgeef-inspiratiesessies, helder wat hun persoonlijk weg is naar het publiceren van hun boek. Ze hebben redactie op 10.000 woorden van hun manuscript gekregen, waarmee ze de rest van hun verhaal kunnen herschrijven. En ze hebben volop geklankbord met hun medeschrijvers, ook tijdens de gezamenlijke maaltijden.
Zo’n week is zo bijzonder dat ik me zelf ook weer een beetje moet losmaken uit die heerlijke bubbel, waarin alleen ‘wij en onze verhalen’ leken te bestaan. Dus nu weer achter mijn bureau, typend en af en toe starend naar buiten over de uiterwaarden van de Niers. Want één ding is duidelijk: om je boek in handen te krijgen moet je ‘simpelweg’ aan het werk, ik ook.